Selasa, 15 Januari 2013

KAPEURIH HATE


KAPEURIH HATE
Karya: Regina Merdiani Lestari
Kuring Ana mahasiswi di salah sahiji universitas negeri di Bandung.  Tomboy, periang ata sifat kuring, tapi hirupna sangsara pedah kaayaan kulawarga nu teu harmonis. Di leuleutik kuring di urus ku amih nini kuring tepikeun kuring sagede kieu, sakola soteh di bayar ku kolot nepi kuring kaluar SMA. Tapi kuring asa ngabatin, asa sirik lamun ningali batur di antar jemput ku indung atawa bapana. kuring sono kanyaah indung jeng bapa anu sok nuturkeun kuring ka jalan bener. Tapi ayena mah dimana teuing kuring di perhatikeun. Tuang-tuang wae oge eweh nu nitah salian ti amih mah. Sapopoe na kuring ngan sababaraha jam panggih jeng kolot teh, bakat teuing ku sibuk kana urusan masing-masing nepikeun poho ka kuring.
Poe harita kuring geus stres depresi mikirkeun kaayaan ieu. Kuring asup ka dapur bari jeng cimata nyirembay dina damis. Didinya indung jeng bapa kuring eweh keur di garawe. Kuring diuk di handapen meja, ceurik ngagenggeuik bari ngomong dina hate “mah, pa Ana sono kanyaah anjeun dina hirup Ana, Ana ngarasa teu di perhatikeun, Ana ngarti anjeun saribuk kana pagawean. Tapi Ana hoyong sapoe we atawa sababaraha jam nyempatkeun jang ngobrol jeung Ana. Sapopoe Ana teu aya batur mah pa, Ana kasepian” kuring ceurik satarikna sabisa kuring, karna eta salah sahiji cara mepeskeun kepeurih hate.
Sangges kuring ceurik kuring ngaleret kana meja di luhureun kuring, kuring nantung ningali yen dina meja aya peso nu seukeut, pikiran kuring ngalayang kanu nu teu paruguh. bakatteuing ku ngabatin kuring jadi mikir mun kueing cilaka indung bapa bakal nyaah perhatian deui teu ka kuring. Tanpa mikir panjang, kuring nyokot peso eta ku lengeun nu katuhu, tanpa inget naon wae nu bakal ngarugikeun diri mun peso eta ngagores kana lengeun kuring. Bari jeung asa-asa kuring deukeutkeun peso eta kana pergelangan lengeun kuring. Tur kitu lenyep we kuring teu sadar, nyaho-nyaho kuring geus aya di rumah sakit bari jeung di baturan ku amih. “mih, ai mamah mana?” kuring nanya. “ke mamah sakedap deui kadieu neng, sok we istirahat deui.” Ceuk manehna bari nyimbutan sabagian awak kuring. Tug kitu kuring kasarean, hudang teh geus nyampak panon poe. Batin kuring ngomong “naha ngan aya amih hungkul wae, mamah kamana? Naha teu ngalongok Ana? Sibuk keneh kitu?” rebuan tatanya aya di batin kuring, tapi can aya keneh jawabanna. Cimata nyurucuy maseuhan sabagian bantal nu ku kuring di pake sare. “kunaon neng?” amih nanya. “ai mamah kamana mih, naha teu acan kadieu wae. Tos teu peduli deui kitu ka kuring?”. “eh neng tong nyarios kitu, ngewa. Mamah mah nuju sibuk panginten. Engke ge ngajemput eneng kadieu, da saur dokter ge tos kenging di candak uih.” Ceuk amih bari beberes.
Krekettttt......sora panto nu muka. Kuring ningali kana lawang panto. “mamah, bade naon mamah kadieu, tos telat” ceuk kuring bari ciga nu ambek. “har tos cageur deui gening budak mamah teh. Hayu atuh wang teras uih. Amih kamana?” tembalna bari mawa sabagean kantong nu aya di ruangan ieu. “mayar hela.” Ceuk kuring singkat.



Ka isukannana. Kuring kawas biasa indit kuliah. Samemeh indit, kuring ngadenge asa aya nu ribut di ruang tengah. Kuring ningali. Indung bapa kuring pasea, tapi naha dedengean mah asa maseakeun kuring da aya ngaran Ana an sagala. Kuring diuk bari susulumputan ngadengekeun omongan kaduana. “sok we ku maneh urus sorangan si Ana teh. Da lain darah daging urang duaan, geus saatna si Ana apal identitas manehna sorangan!” ceuk bapa bari gogorowokan. “astagfirullah, kuring nu salah ngadenge atawa emang bener kuring lain anak kandung indung bapa? Ya Allah naha jadi kieu, ai Ana putra saha ?” cimata nguyumbang dina panon nahan ceurik. Tur kitu kuring asup ka kamar, nyileukeum dina bantal ngagugulung maneh. “cigana ieu saat na kuring ninggalkeun indung bapa, amih, babaturan. Kuring geus teu betah deui hirup di dunya.” Batin nyarita. Kuring ngorehan kana laci sugan aya obat nu bisa nenangkeun kuring dina masalah ieu teh. Teu lila kuring manggih obat nu eweh mereukan. Samemeh nuang obat eta kuring nulis hela surat jang indung bapa jeng amih. Geus nulis surat kuring nuang obat eta 10 tablet . lila kalilaan kuring asa beuki teu sadar. Tungtungna mah aya budah kaluar tina mulut kuring.
“Annaa, Anna... hayu gera angkat kuliah. Ayena mah mamah bade antar jemput Ana ka kuliahan. Enggal kaluar tos siang.” Eweh nu ngawaro. Mamah panasaran naha kuring teu kaluar wae. Mamah nyamperkeun ka kamar kuring. “ANNNNAAAAAAA..... L Ana hudang, kunaonn.... paaaaaa..” mamah bari ceurik satarikna. Bapa nyamperkeun “aya naon mah??astagfirullah Ana kunaon?”  “pa hayu bawa Ana ka RS.” “kela mah, ieu aya surat. Wang baca hela.
Assalamualaikum Wr.Wb
Mah, pa. Meren bapa jeung mamah pas maca surat ti Ana, Ana tos teu aya ninggalkeun sadayana. Ana tos terang sadayan mah, pa. Ana terang Ana sanes anak kandung bapa sareng mamah. Awalna pas Ana ngadenger kanyataan pahit ieu. Ana sempet ngambek, tapi mun ku Ana di pikir-pikir mah Ana teu berhak ngambek ka bapa sareng mamah. Kuduna Ana teh ngucapkeun nuhun pisan mamah sareng bapa tos ngabuat Ana tereh sukses. Tipayun, Ana sempet suudzon ka mamah sareng bapa pedah Ana teu di perhatikeun. Tipayun oge Ana teh sono kana kanyaah ti mamah jeung bapa. Ana pernah ngira mamah sareung bapa teh teu paduli ayana Ana, teu merhatkeun Ana.
Mah, pa. Punten pisan Ana tos ngrepotkeun mamah sareng bapa, sabenerna teh, basa Ana kamari ka rumah sait teh, Ana nyobi bunuh diri, soalna Ana tos depresi, tos stres, sareng pas eta ge Ana teh berharep pisan mamah sareng bapa merhatikeun Ana mun Ana teu damang. Tapi henteu gening. Tapi oge saatos Ana terang jati diri Ana nu sabenerna Ana asa bersalah tos nuduh nu sanes-sanes ka mamah sreng bapa. Punten pisan nya mah salama ieu Ana sok ngarepotkeun, punten Ana tos jadi beban kanggo bapa sareng mamah. Tapi Ana ge nuhun mamah tos ngabiayaan Ana dugi ka kuliah Ana. Nuhun pisan nya mah. Oh enya, nuhun oge ka amih nya mah, tos ngurus Ana ti alit dugi ka ayena.
Ana nyaah ka mamah, bapa, sareng amih. Tong hilapkeun Ana nya. Ana hoyong Ana jadi kenangan nu endah kanggo mamah sareng bapa walaupun ngan sakeudap..
Anak angkat mu yang slalu merindukan kasih sayng mu

Ana

Tidak ada komentar:

Posting Komentar